Obserwatorzy

Lista prezentów

Hej ;) Dzisiaj jest już pierwszy grudnia! :D Wczoraj byłam w sklepie i kupiłam kalendarz adwentowy. Mmm... jak ja uwielbiam czekoladę. Jest pyszna ;) Ostatnio coraz częściej myślę o świętach, niemalże codziennie :P
Też zbliżają się moje urodziny :) Są dwunastego grudnia. Dodam zdjęcia tego co bym chciała dostać.

1. Mp5




2. Taką koszulkę *.*




3. I jeszcze taką ^_^


 
 
4. Aparat fotograficzny ;)
 
 

5. Książka "Ognisty tron"



No to tyle ;) Oczywiście chciałabym dostać jeszcze więcej rzeczy, ale nie będę ich tu wszystkich dawać :) A Wy co chcecie dostać? Piszcie w komentarzach!

Jak mówić przepraszam?

Hej ;)
Ostatnio nie zaglądałam tu bo nie miałam czasu. Wiecie - szkoła -,- A dzisiaj dodam poradnik o tym jak mówić przepraszam. Ja czasami mam z tym problemy ;)



Przepraszanie nie przychodzi nam łatwo. Być może dlatego, że jest równoznaczne z przyznaniem się do błędu. Tymczasem badania mówią, że Polacy robą to niechętnie. Dlatego gdy kogoś zranimy, bezpodstawnie oskarżymy albo zachowamy się niewłaściwie, zazwyczaj wolimy się nie odzywać i czekamy aż sprawa przycichnie, byle tylko nie przepraszać. A szkoda, bo mówienie „przepraszam” nie powinno być problemem i świadczy o człowieku.


Uświadom sobie, co zrobiłaś nie tak

Wszyscy popełniamy błędy. Ale udawanie, że nic się nie stało, nie jest w porządku. To konieczne nie tylko dlatego, żeby odzyskać dobre relacje ze zranioną osobą – również po to, aby więcej nie zrobić tego samego. Jeśli przeprosiny mają być szczere, a sytuacja, za którą przepraszasz, ma się więcej nie powtórzyć, powinnaś przeanalizować swoje zachowanie. Będzie to również wskazówka dla ciebie, co spowodowało, że zachowałaś się tak, a nie inaczej. I jak możesz spróbować to zmienić.


Weź na siebie pełną odpowiedzialność

To taka ludzka przypadłość – przepraszamy, ale zaraz potem zaczynamy się usprawiedliwiać, tłumaczyć lub (o zgrozo!) próbujemy przerzuć na kogoś odpowiedzialność. Bo ktoś nas namówił, bo byłyśmy zdenerwowane tym i tym, bo Anka też tak robi… Stop! Umiejętność przyznania się do błędu jest bardzo cenna. Weź odpowiedzialność za swoje czyny i pamiętaj, że przeprosiny z usprawiedliwianiem się to nie przeprosiny. Nie zrzucaj z siebie winy – to tchórzostwo i brak dojrzałości.



Znajdź odpowiedni moment

Przepraszanie szefa w przerwie na lunch, kiedy ten zajada się kanapką, albo bąknięcie przeprosin przez telefon, dzwoniąc do mamy, nie jest w porządku. Chciałabyś, żeby ktoś potraktował cię w ten sposób? Zazwyczaj boimy się, że zraniona osoba nie będzie chciała z nami rozmawiać, ale tak naprawdę rzadko się zdarza, żeby ktokolwiek nie przyjął przeprosin. Dlatego znajdź moment, w którym i ty, i osoba, którą zamierzasz przeprosić, będziecie mogły spokojnie ze sobą porozmawiać. To czas, aby sobie wszystko wyjaśnić.


Napisz list

Niektórym łatwiej przychodzi przeproszenie bliskiej osoby, opisanie swoich uczuć i przyznanie się do błędu na papierze. Jeśli wolałabyś napisać list i to w nim przeprosić, nie myśl, że to nieodpowiednia forma. Sprawdzi się szczególnie w przypadku, jeśli zraniona lub obrażona osoba nie chce z tobą rozmawiać. Poza tym to dobry sposób, aby wyrazić dokładnie to, co chcesz – będziesz miała czas, aby posiedzieć nad listem i spisać najważniejsze kwestie. Gdy mówimy – zwłaszcza podczas przeprosin – emocje często biorą górę nad językiem.


Napraw szkody, które wyrządziłaś

Czasem same przeprosiny i skrucha nie wystarczą – szczególnie jeśli wyrządziłaś komuś krzywdę. Naprawienie błędów z twojej strony może być formą przeprosin. Poza tym czyny świadczą o człowieku bardziej niż słowa. Oferując swoją pomoc, zachowasz się właściwiej, niż gdybyś miała tylko przeprosić.



Pomyśl o drobnym upominku

Będzie to miły gest z twojej strony. Ważne, aby taki drobiazg przekazać zranionej osobie bezpośrednio, przepraszając za swoje zachowanie. Przyjaciółce możesz kupić jakiś zabawny drobiazg, który ją rozśmieszy (a może jest coś, o czym marzyła)? Rodzicom wręcz kwiatka doniczkowego. Przełożonemu – praktyczny gadżet (byle nie kosztowny, bo może to zostać źle odebrane), a partnerowi – coś od serca. Wybierz taki upominek, który uznasz za stosowny i nie bój się, że zostaniesz zignorowana.



Nie owijaj w bawełnę

Fakt, że przeprosiny zazwyczaj łatwo nam nie przychodzą. Niedobrze, gdy zaczynamy zapętlać się w wyjaśnieniach, próbując grać na zwłokę albo wzbudzić w rozmówcy litość. Jeśli zależy ci na skutecznych i prostych przeprosinach, bądź bezpośrednia. Po prostu przyznaj, że się pomyliłaś i powiedz „przepraszam”. Trudniej będzie ci również przerwać, w razie gdyby twój rozmówca nie zamierzał poświęcać ci wiele czasu. Ważne, aby przeprosiny były szczere.


Poradnik: Jak pokonać nieśmiałość

Hej :) Dzisiaj dodam poradnik o tym jak pokonać nieśmiałość. Nie ja go napisałam, znalazłam go w Internecie i pomyślałam że jest bardzo ciekawy i pomocny. Ja jestem bardzo nieśmiała. ;) Ale najpierw chciałam Wam podziękować. Mam już 5 obserwatorów :D Wiem że niektóre blogi mają 200 i więcej, ale ja z pewnością tyle nie będę miała.
Jeszcze napiszę o jednej rzeczy: wczoraj byłam w kinie na Przed świtem 2 i było suuuper! Film był wspaniały. Najbardziej podobał mi się moment walki, pod koniec :)
Dobra, nie zanudzam już więcej ;)
 

 
SKĄD SIĘ BIERZE NIEŚMIAŁOŚĆ??
1.
Negatywne doświadczenia z przeszłości. Spróbuj sięgnąć pamięcią wstecz, aż do dzieciństwa, i przypomnieć sobie, czy często doświadczałeś wstydu lub zażenowania w kontaktach z innymi ludźmi. Być może był ktoś, kto często wyśmiewał się z Twoich słów lub zachowania. Mogło też być tak, że pewna szczególnie bliska Ci osoba (brat, siostra, rodzic) często doświadczała wstydu w sytuacjach społecznych, a Ty byłeś tego świadkiem. Wszystkie te zdarzenia - nawet jeśli niezbyt często je sobie przypominasz - mogły nauczyć Cię postrzegania kontaktów z innymi ludźmi jako źródła zagrożenia czy poniżenia.
 
2.
Nadwrażliwość na opinię otoczenia. Czy uczestnicząc w rozmowie często zastanawiasz się, co pomyślą o Tobie współrozmówcy? Czy obawa przed tym, że wysnują nieprzychylne wnioski powoduje, że wolisz milczeć lub wycofać się z rozmowy? Skłonności do lęku przed oceną otoczenia posiadają szczególnie osoby, którym w dzieciństwie często powtarzano, że najważniejsze jest to, co mówią i myślą o nas inni.
 
3.
Niska samoocena. Gdy masz negatywne zdanie o sobie, często przypominasz sobie o swoich wadach, jesteś też pewny, że inni ludzie spostrzegają Cię w taki sam sposób. Nie przyjmujesz do wiadomości, że ich opinia o Tobie może być zupełnie inna. Osoby o niskiej samoocenie, starając się przewidzieć własne zachowanie, nie potrafią wyobrazić sobie innej sytuacji niż ta, w której wypadną źle. 
 
4.
Braki w opanowaniu właściwych reakcji społecznych. Problem ten występuje szczególnie u osób, które w przeszłości z różnych powodów były izolowane, np. z powodu długiej choroby lub gdy z powodu nacisku ze strony rodziców ktoś więcej czasu spędzał np. na siedzeniu nad książkami niż na kontaktach z rówieśnikami.


 

 
JAK SOBIE Z TYM PORADZIĆ??

1)
Spróbuj zrozumieć siebie i swoją nieśmiałość. Przeanalizuj sytuacje, w których odczuwasz największy lęk przed kontaktami z innymi. Co powoduje, że czujesz się wówczas niepewnie? Być może w dalekiej przeszłości miało miejsce podobne zdarzenie i było ono związane z przeżyciem wstydu lub zażenowania? Czy jest ktoś, w kontakcie z kim odczuwasz szczególnie silny lęk i niepewność? Jeśli zrozumiesz, kiedy i w towarzystwie jakich osób najbardziej ujawnia się Twoja nieśmiałość, wtedy łatwiej będzie Ci ją pokonać.

2)
Popracuj nad poczuciem własnej wartości. Osoby nieśmiałe skupiają się zazwyczaj bardzo mocno na swoich wadach i zdają się nie dostrzegać zalet. Pomyśl zatem o swoich dobrych stronach i zapisz je na kartce. Od czasu do czasu przeprowadzaj małe ćwiczenie: wyobrażaj sobie różne sytuacje społeczne, spróbuj zastanowić się, co powinieneś powiedzieć i jak się zachować, aby wypaść w nich dobrze. Napisz scenariusz takiej sytuacji i ćwicz "swoją rolę". Potem spróbuj wcielać swoje pomysły w życie: uwierz w to, że nie jesteś gorszy od innych. Pamiętaj też, że nawet bardzo odważnym ludziom może się czasem coś nie powieść!

3)
Rozwijaj swoje umiejętności społeczne. Możesz to robić małymi krokami. Na początku inicjuj rozmowy z ludźmi, wobec których twoja nieśmiałość jest najmniejsza. Nawiązuj także krótkie konwersacje z obcymi ludźmi w miejscach publicznych np. w kolejce, w poczekalni u lekarza. Wystarczy kilka słów. Takie małe ćwiczenia powoli zaczną sprawiać, że będziesz się czuł coraz bardziej pewnie i bezpiecznie w kontaktach z innymi. Dobrym sposobem na rozpoczęcie rozmowy zarówno ze znajomymi i nowo poznanymi np. na przyjęciu osobami są komplementy: dzięki nim poprawisz samopoczucie zarówno komuś, jak i sobie.

4)
Nie unikaj spotkań z ludźmi. Nie rezygnuj z wizyt w miejscach, które lubisz, np. w klubie sportowym, tylko dlatego, że obawiasz się kontaktu z innymi. Masz wówczas szansę poćwiczyć swoje umiejętności interpersonalne i to wobec osób, z którymi masz coś wspólnego, np. tę samą pasję. Jeśli znajdziesz się w sytuacji, w której znów ujawni się Twoja nieśmiałość, spróbuj później zastanowić się, dlaczego tak się czułeś i co możesz w przyszłości zmienić w swoim zachowaniu, by poczuć się pewniej.

5)
Bądź dobrym słuchaczem. Ludzie wcale nie oczekują od Ciebie, że przez cały czas będziesz do nich coś mówił. Czasami bardzo potrzebują, by ktoś ich po prostu wysłuchał. Kiedy jakaś osoba opowie Ci o swoich myślach i uczuciach, wtedy łatwiej będzie Ci wyrazić swoje zdanie i zmniejszy się trudność w doborze właściwych słów. Osoby nieśmiałe są zazwyczaj świetnymi słuchaczami i dzięki swojej nadwrażliwości potrafią doskonale zrozumieć drugą osobę. W tym kontekście swoją nieśmiałość możesz potraktować jak zaletę! :)

Jeśli uwierzysz, że możesz pokonać swoją nieśmiałość, będzie to już duży krok w kierunku wydostania się zza muru, który oddziela Cię od świata. Pamiętaj, że istnieją różne rodzaje lęku społecznego. Jeśli panicznie boisz się kontaktu z ludźmi, zgłoś się po pomoc do psychologa - terapeuty.


 
 
 
 


I am happy


Jak widzicie powyżej jestem bardzo happy :D A dlaczego? Po pierwsze dzisiaj jest piątek, i po drugie… jutro idę do kina na Zmierzch Przed Świtem część 2!!! :D Nie mogę się doczekać! Poprzednia część skończyła się w momencie gdy Bella otworzyła oczy i były całe czerwone, bo przemieniła się w wampirzyce. Bardzo mi się te oczy podobały ^_^  Idę razem z przyjaciółką. A po filmie pójdziemy jeszcze do McDonaldsa :) To będzie wspaniały dzień ;) Czy ktoś z Was też idzie do kina, lub był już na tym filmie? Piszcie w komentarzach! A teraz dodam kilka zdjęć z filmu i zwiastun :P
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

O mnie


Ostatnio dodałam notkę w której pisałam o czym będzie blog. A teraz napiszę trochę o mnie :) Nazywam się Martyna i mam czternaście lat. Mój nick to Smile, bo kocham się uśmiechać ^^. Moi przyjaciele często mi mówią że jestem zwariowana i szalona :P. W wolnym czasie spotykam się z moimi przyjaciółmi, gram na gitarze (zaledwie od dwóch miesięcy, ale jeszcze mi się nie znudziło). I jeszcze słucham muzyki. Moje ulubione zespoły to Queen, Guns n roses, Aerosmith i Green Day. Lubię też Michaela Jacksona. Kiedyś dodam top 10.
 
Oprócz tego jestem też początkująca pisarką. Kiedyś chciałam stworzyć bloga z opowiadaniem, ale w końcu się rozmyśliłam. Może jeszcze kiedyś to zrobię ;) W każdym razie kocham pisać. Kiedyś w przyszłości chcę zostać dziennikarką albo pisarką. Gdy piszę czuję się jak Bóg. Mogę decydować co się stanie z bohaterami: mogę ich zabić albo uczynić szczęśliwych. :)

Uwielbiam też podróżować. W przyszłości chciałabym pojechać na wolontariat do Afryki. Tam w niektórych miejscach ludzie muszą chodzić wiele kilometrów żeby zdobyć wodę. To straszne.

Lubię też czytać książki. Moje ulubiona książka to Harry Potter. Przeczytałam wszystkie książki i widziałam wszystkie filmy. Mam świra na jego punkcie :D Często wyobrażam sobie że idę do Hogwartu i przeżywam tam różne przygody :)
 
Teraz napiszę o filmach. Lubię bardzo dużo filmów: Igrzyska śmierci, piraci z Karaibów, zmierzch, itd. Mój ulubiony aktor to Johnny Depp,a aktorka to Helena Bonham Carter. Może też stworzę listę top 10 filmów.

Ale się rozpisałam! To do mnie niepodobne, bo nie za bardzo lubię pisać o sobie. Jeśli chcecie jeszcze coś o mnie wiedzieć, albo coś zaproponować to piszcie śmiało :P

O blogu


Hej :) Postanowiłam założyć tego bloga żeby dzielić się z Wami różnymi rzeczami i żeby mieć pamiątkę na przyszłość :D Ten blog będzie o wszystkim: o moim życiu, o muzyce, o filmach i o książkach. Będę też dodawała czasami różne zdjęcia i filmiki. Jest to mój pierwszy blog, więc proszę o wyrozumiałość :D Notki będą się pojawiały co kilka dni, najczęściej w weekendy. Życzę miłego czytania i zapraszam do komentowania :)